Czerń

Edit: Występujące pary: Lily Evans/James Potter | Lily Evans/Severus Snape
Z dedykacją dla Zuzy Ł., która dała propozycję na coś z czasów Huncwotów.

~*~

- Jestem James.

- A ja Lily.

Chłopiec z roztrzepanymi włosami potrząsnął dłonią rudej dziewczynki.

- Fajnie, że razem jesteśmy w Gryffindorze. Wiesz...

Lecz dziewczynka nie słuchała go zapatrzona w bruneta, który siedział teraz na stołku z Tiarą Przydziału na głowie. Wstrzymała oddech, gdy kapelusz zawiesił głos. Po chwili po Wielkiej Sali rozniósł się krzyk:

- Slytherin!

Spięta Lily wpatrywała się w Severusa Snape'a, który, idąc w stronę stołu swojego stołu, rzucił jej krótkie spojrzenie. Rudowłosa uśmiechnęła się do niego, odwzajemnił to unosząc kącik ust.

Nic wielkiego. Jednak James Potter zauważył to.

~*~

- Lily, on jest nic nie warty! To zwykły gburowaty Ślizgon. Zawsze ubiera się na czarno. Nawet włosy i oczy ma pod kolor! Na dodatek się nie myje! - przekonywał dwunastoletni James.

- Sam jesteś gburem, Potter!

- Musi bronić go dziewczyna!

- Wiesz, Potter, znamy się niecałe dwa lata i od dwóch lat mówisz o samo. Nie znudziło ci się?

- Ale...

Chłopak powiódł tylko smutnym spojrzeniem za rudowłosą, która podbiegła radośnie do Snape'a.

~*~

- Hej, Evans! - trzynastoletni James podbiegł do Lily. - Dziś jest wyjście do Hogsmeade. Może poszłabyś ze mną do Trzech Mioteł albo Miodowego Królestwa.

Dziewczyna popatrzyła na niego niepewnie.

- Wiesz, Potter. Ja...

- Idziemy, Lily? - znikąd pojawił się, Severus.

- Ale... - zaczął James.

- Co się zacinasz, Potter? - zapytał z kpiną Smape.

- Severusie – zganiła Ślizgona rudowłosa. - Wybacz, ale już umówiłam się z Severusem -zwróciła się do Jamesa.

- Jasne. Nic się nie stało. Mogłem zapytać wcześniej. - mówił Potter patrząć w podłogę. - Może następnym razem, co? - podniósł wzrok, ale nie było już ani Lily, ani Smarka.

~*~

- I co Smarku? Evans wreszcie przekonała się, że jesteś zwykłym śmieciem czy dalej poisz ją tym swoimi śmiesznymi eliksirami? - czternastoletni James uwielbiał denerwować Ślizgonów, a szczególnie jednego.

- Nie wiesz, co mówisz, półmózgu.

- Czy aby na pewno? - wtrącił Syriusz. - Zgodnie z logiką, to Rogacz wie, co mówi, a nie ty. I to z prostego powodu. Ty nie masz nawet połowy mózgu – wytłumaczył.

- Słuchaj, tępaku... - warknął Ślizgon.

- Znowu czepiacie się Severusa? Czy wy nie macie jeszcze dość? - przerwała mu Lily w połowie zdania.

- Nigdy! - roześmiał się Syriusz.

- Chyba, że wreszcie zrozumiesz, że Smarkerus jest...

- Obraź go jeszcze raz, Potter, a pokażę ci mojego nowego Upiórgacka! - złapała Snape'a za rękę i odeszła.

- Widziałeś? Trzymała go za rękę... - powiedział smutny James.

~*~

- Hej Evans. - czternastoletni James usiadł obok Lily przy stole w Wielkiej Sali. - W tym roku możemy iść na Bal Bożonarodzeniowy. Może pójdziemy razem? Wiem, że jest wcześnie, bo to dopiero wrzesień, ale...

- Potter – zaczęła zmieszana Lily. - Wiesz, ja... Mnie już ktoś zaprosił.

Rogacz spuścił głowę.

- Smark. - wyszeptał cicho.

- Severus. - poprawiła go.

- Rozumiem.

Wyszedł czym prędzej z Wielkiej Sali. Znajdzie Smarkerusa i pokaże mu kto tu rządzi. Jakiś Ślizgon nie będzie podrywał Gryfonki.

~*~

- Wiesz, Rogacz, ja to w sumie nie wiem, co ty widzisz w tej rudej Evansównie – głośno myślał Syriusz. - Przecież jest ruda. Haha... Ruuuudaaaa -przeciągnął samogłoski, po czym wybuchnął śmiechem. - Ruda. Jestem przezabawny! Haha... Ruda.

- Łapo nie pomagasz – mruknął Rremus.

- Ale pomyśl – Syriusz radośnie wskoczył na łóżko Lunatyka i patrząc mu w oczy powiedział - Ona. Jest. RUDA! - dwa pierwsze mówił powoli jak do dziecka, ostatnie wykrzyknął radośnie.

- Łapa... - zaczął Lupin ostrożnie.

- No ruda no...

- Syriusz....

- Nie rozumiesz? Ruda!

- Black.

- R U D A - przeliterował. - A co rude, to wredne. Słuchaj się James starszego i przystojniejszego... - gdy odwrócił się w stronę Jamesa, zobaczył Lily w drzwiach.

- O kim to było Black? - w głosie można było wyczuć wściekłe nutki.

- Ooo.... Andromedzie! - wykrzyknął Syriusz. - Bo ten. Ona się farbnęła. No właśnie! Farbnęła się w wakacje! - dokończył dumny, że wymyślił wymówkę.

- Po pierwsze, nie „farbnęła” tylko przefarbowała włosy. Po drugie, nie wierzę ci za knuta, Black. Po trzecie, Slughorn woła Blacka i Lupina.

- Jeśli nauczyciel wzywa musimy iść. Chodź, Remi.

Lupin zarumienił się delikatnie na zdrobnienie Syriusza. Gdy drzwi kliknęły, James odważył się przewrócić na plecy. Westchnął ciężko.

- Stało się coś? - usłyszał cichy głos Lily.

- Co ty tu jeszcze robisz?! - poderwał się szybko, niestety ześlizgując się z łóżka.

Dziewczyna roześmiała się, a on fuknął.

- Smark kazał ci przyjść i mnie dręczyć? Jeśli tak to możesz iść. - powiedział i ponownie położył się się na brzuchu, chowając twarz w poduszkach.

Lily była jedyną dziewczyną, której w jednej chwili chciał powiedzieć, że ją kocha, a następnie powiedzieć, że jest idiotką. Albo w odwrotnej kolejności.

- Severus nie wie, że tu jestem.

- A to dziwne – wtrącił wrednie, unosząc głowę. - myślałem, że od czasu balu wasze ręce są zlepione czy coś.

- Nie bądź złośliwy...

- Jak mam nie być złośliwy? Robię wszystko, byś zwróciła na mnie swoją uwagę! A ty co?

- Może gdybyś nie obrażał mojego najlepszego przyjaciela...

- Przyjaciela?! Od kiedy Ślizgon jest najlepszym przyjacielem Gryfonki? Poza tym serio nie masz dość czerni przy nim?

- Nie będę z tobą o tym rozmawiać – odpowiedziała i wyszła.

- Jasne idź do swojego Smarkerusa, niech... - urwał, gdy zobaczył, że Lily nie ma w pomieszczeniu.

~*~

- Lily, porozmawiajmy spokojnie. Proszę – dodał błagalnie piętnastoletni James. - Jesteśmy na neutralnym gruncie. Proszę tylko o pięć minut rozmowy.

- No.. Dobrze – zgodziła się z wahaniem.

- Świetnie. Wiesz, ja... Ja chciałbym cię przeprosić, za moje wszystkie głupie odzywki do ciebie.

- Dobrze zaczynasz, Potter. - zaśmiała się krótko.

Rogacz też uniósł kącik ust.

- Przepraszam.

- Wybaczam. I... też przepraszam. Nie raz trochę przeholowałam z wyzwiskami.

- Wybaczam. I dziękuje. Że wybaczyłaś – dodał widząc nieme pytanie.

- Czyli wszystko między nami ok?

- Ok.

- A Severus.

- On jest inną bajką. Czarną bajką.

- Ale...

- Lily proszę, nie rozmawiajmy o nim. Nie chcę rozmawiać o czerni.

- Wiesz, James myślałam, że się zmieniłeś...

- Oczywiście, ale...

- Ale Severus jest dla mnie ważny. Pogódź się z tym. - odwróciła się i zaczęła odchodzić.

- Jak ktoś taki jak on może być ważniejszy ode mnie. - mruknął do siebie. - Pamiętaj Lily, że ja zawsze zamienię w twoim życiu czerń na róż! - wykrzyknął za nią.

~*~

- Hej, Lily! Zaczekaj!

- Stało się coś?

- Nie, spokojnie. Dziś są Walentynki. I... Proszę, to dla ciebie.

Zarumieniona Lily dostała bukiet różowych tulipanów.

- Dziękuję. Są śliczne.

- Ty jesteś śliczna. - uśmiechnął się do niej czarująco.

- Skończyłeś się błaźnić, Potter? - przerwał im ostry głos przepełniony złośliwością.

- Severusie. - upomniała go Evans.

- Nieważne, Lils. Proszę. - wręczył jej czarną różę.

- Och! Sev... - lekko wzruszona przyjęła prezent.

James też wiedział o co chodzi. Taki kwiat jest dowodem szczerej i wiecznej miłości do obdarowanego. To bardzo silna magia. Ale też dowód, że Smark nie odpuści.

- Zawsze zamienię czerń na róż. - powiedział cicho.

- Jeszcze tu jesteś? - zapytał wrednie Snape.

- Już odchodzę.

Odwrócił się z zamiarem wyjścia z Wielkiej Sali i nie robienia z siebie większego głupka. Widział te współczujące spojrzenia Gryfonów.

~*~

„Szlama nie musi mnie bronić.” Te słowa przez długi czas rozbrzmiewały w uszach szesnastoletniego Jamesa. Jak Snape mógł tak nazwać Lily? Przecież, tylko ona chciała z nim rozmawiać! A teraz nawet ona się odwróci, przecież już mu rzuciła tę różę pod nogi. Zaraz! No tak! Ona się odwróci od Smarka, a wtedy on wkroczy do akcji! Lily wreszcie zrozumie, że to na niego powinna zwrócić uwagę, a nie na Smarka!

Zgodnie z przewidywaniami. Po tym jak przeprosił Lily, pogadał z chłopakami, by się jej nie czepiali i pocieszał po tym odzianym w czerń idiocie, dziewczyna spojrzała na niego przychylnym okiem. Do końca piątego roku zostali nawet przyjaciółmi.

- Wiesz, Lily, jak chcesz możesz przyjechać do mnie na wakacje. - powiedział James, gdy pewnego dnia Evans razem z Huncwotami siedziała na błoniach.

Lunatyk i dziewczyna wertowali książki. Syriusz był zajęty sprawianiem, by wszystkie dziewczyny w okolicy były zarumienione; do jednej mrugnął, drugiej posłał całusa. James bawił się zniczem, a Peter piszczał i klaskał za każdym razem, gdy wykonał trudniejszy chwyt.

- Po co?

- No wiesz... Nie daleko ciebie mieszka... Ślizgon w Czerni.

Llily podniosła głowę, do tej pory Potter nie wspominał o Severusie. Pozostali Huncwoci też oderwali się od swoich zajęć.

- I co z tego? - zapytała z pozoru obojętnie.

-Jesteście pokłóceni, pomyślałem, że nie będziesz chciała go ogladać.

-Może masz racje... - zastanawiała się. - Ale czy twoi rodzice będą mieli nic przeciwko. W końcu zapraszasz dziewczynę na wakcaje.

- Jesteś jego dziewczyną? - swe zdziwienie okazał Black.

- Nie.

- To dobrze, bo myślałem, że przeoczyłem tak ważny dla Jamesa okres w życiu. - wyszczerzył się. - A tak to się nie martw. Jego starzy mają wypasioną chałupę, miejsca nie zabraknie. Poza tym ja, Remi i Peter też jedziemy. Powiemy, że należysz do Huncwotów. - mrugnął.

- To już chyba wolę być dziewczyną, któregoś z was, niż jedną z was.

- Teraz to nas obraziłaś. Chłopaki wychodzimy. - Black uniósł wysoko nos.

Wszyscy roześmiali się.

- Ale na poważnie, co o tym myślisz?

- Daj mi trochę czasu. Napiszę do rodziców, prześpię się z tym...

- O pokój się martw...

- Dlaczego? - spytała Lily.

- Właśnie dlaczego? - poparł Syriusz, przeczuwał, że James chce wykorzystać jego pokój, bo jest najbliżej sypialni Rogacza.

- Jakby co damy ci pokój Syriusza.

- Po Blacku, to... - niestety dziewczyna nie dokończyła, bo przerwał jej krzyk.

- Jak mój pokój?!

- Normalnie. Lily weźmie twój pokój, bo to jeden z większych.

- A ja gdzie będę spał?

- Zmontujemy ci jakąś budę, czy coś.

Syriusz udał wzruszenie. Prawą dłoń położył na sercu, lewą na ramieniu Pottera.

- James... To... Jesteś moim najlepszym przyjacielem. Tylko jesteś w stanie zabrać mi pokój, by zamieszkała w nim dziewczyna, w której się podkochujesz, a która cię olewa, i w zamian zaproponować mi jakąś zakichaną budę dla psa, która, z racji, że chcesz ją zrobić własnoręcznie, rozpadnie się, gdy tknę ją palcem.

- Nie ma za za, Syriuszu. Od czego są przyjaciele? - powiedział patrząc w oczy Łapy i kładą swoją dłoń na ramieniu, gdzie już znajdowała się ręka jego przyjaciela.

- Gorzko. Gorzko. - zaczął cicho skandować Remus, oparty o pień drzewa z rękami za głową.

Cała piątka wybuchnęła śmiechem.

- A na poważnie, sam powiedziałeś, że moi starzy mają wypasioną chatę, więc jakiś pokój zawsze się znajdzie, nie?

- Widzisz, Lily? Geniusz, nie idiota. Przyjaciel, nie zdrajca. - mówił wskazując Pottera.

~*~

Na szczęście dla Jamesa rodzice Lily, nie mieli nic przeciwko i pozwolili jej spędzić część wakacji u czarodziejów. Mogła mieszkać u Potterów przez miesiąc, chyba, że będzie chciała wrócić wcześniej. Nic się takiego nie stało. Więc prawie cały miesiąc spędzili we dwoje. Peter przyjeżdża zawsze w przedostatni tydzień, a Remus na drugi miesiąc. Syriusz mieszkający na stałe z Potterami, był zajęty uganianiem się za dwudziestoletnią kuzynką Jamesa.

Było jeszcze coś, o czym Rogacz nie powiedział na razie przyjaciołom. Mianowicie Lily przyznała, że nie jest jej obojętny! Od tego czasu James robił wszystko, by dziewczyna uwierzyła, że on szczerze ja kocha.

~*~

- Lils, przepraszam. Przepraszam. Przepraszam. Mogę tak, w kółko tylko błagam wybacz mi – mówił Snaope.

- Seve...

- Skoczyłeś cię błaźnić, Snape? - powtórzył pytanie, które Ślizgon zadał mu kilka miesięcy wcześniej.

- James. - zbeształa go Evans.

- Nie mów, że mu wybaczysz.

- To mój najlepszy przyjaciel. Brakuje mi go.

- Nie mam zamiaru na to patrzeć – powiedział lekko zdenerwowany. - Pamiętaj tylko, że zawsze będę gotowy, by zamienić czerń na róż w twoim życiu - dodał cicho i odszedł w stronę Hogwartu.

- Lily – Severus chciał zwrócić uwagę dziewczyny na siebie. - Wybaczysz mi?

- Oczywiście Severusie, przecież jesteśmy przyjaciółmi. - rzuciła mu się na szyję.

- Nawet nie wiesz jak się cieszę – mówił przyciągając ją bardziej do siebie.

-Tęskniłam za tobą.

Wszystkiemu z oddali przyglądał się Gryfon z ciemnymi roztrzepanymi włosami i okularami na nosie. Myślał, że dziewczyna jednak będzie rozsądna, ale pewną cząstką siebie nawet ją rozumiał. W końcu on też wiele potrafi wybaczyć swoim przyjaciołom.

~*~

- I jak randka? - zapytał Syriusz Jamesa wchodzącego do dormitorium.

- Nie wiem.

- Jak to? - wtrącił Remus.

- Przyprowadziła Snape'a.

- Zaraz na waszą randkę zabrała Smarka? - zapytał zdziwiony Łapa. - A ty mnie nie chciałeś wziąć – powiedział z wyrzutem.

Potter nie mógł powstrzymać uśmiechu, Black zawsze wiedział, jak go rozbawić.

- I co teraz?

- Siedzą sobie w Trzech Miotłach i rozmawiają co robili w wakacje, ponieważ nie mieli kontaktu chcą to nadrobić! - prychnął na koniec wypowiedzi Rogacz.

- Może daj jej wybrać.

- Ona mnie nie wybierze.

- Na pewno?

- Nie wybierze mnie tylko dla tego, że to ja będę kazał jej wybrać.

~*~

- Lily jest zbliża się koniec szkoły. Chciałbym przejść do dalszego jako dorosły człowiek. - kleknął przed nią i wyciągnął pudełeczko.

Evana wstrzymała oddech. Na tle łąki za nimi wyglądała jak nimfa. Specjalnie wybrał jakąś polankę w Zakazanym Lesie, żeby Snape się to nie pojawił. Niestety jak wilkołaka z gaju wywołał Smarka.

- Lily zanim się zgodzisz. Wiedz, że zawsze cię kochałem. Przepraszałem się już wiele razy za incydent na szóstym roku. I będę przepraszał do końca życia. Tylko błagam wróć do mnie. Ja...

- Co ty możesz jej dać?! - wściekły James wstał i podszedł do Snape'a.

- Wszystko, co ty.

- Chłopcy, proszę nie kłóćcie się. Ja...

Obaj patrzyli na nią z nadzieją i niepokojem.

- Zawsze będę przy tobie. Zrobię wszystko, żebyś była bezpieczna - wyszeptał Ślizgon.

- Będę obok, by zamienić czerń na róż – dodał szeptem Gryfon.

Lily westchnęła ciężko, nie chciała ranić żadnego z nich. Obaj byli dla niej ważni, ale to jeden z nich zajmował szczególne miejsce w jej sercu i życiu.

- James...

W spojrzeniu chłopaka była taka radość, że w oczach Evans pojawiły się łzy. Złapała go za rękę. Kątem oka zobaczyła jak Severus odchodzi. Była pewna swojego wyboru.

-Ja lubię czerń. - powiedziała na tyle głośno, by Ślizgon też ją usłyszał.

Snape w mgnieniu oka porwał Lily w ramiona. Radosny śmiech rozniósł po polance. A Potter stał tylko i patrzył na nich pustym wzrokiem. Jego różowe okulary spadły, a świat pokryła czerń.

~*~

Długo pisałam tą miniaturkę. Ciągle coś zmieniałam, przeinaczałam. Dziś była kolejna noc, której nie przespałam myśląc o tej miniaturce. I już od 5:30 mam włączonego laptopa i jeszcze raz poprawiam. Efekt końcowy macie przed sobą. Mam nadzieję, że nie jest źle. Mamy szczęśliwe Snily i smutne Jily.

Chciałam ukazać Jamesa jako takiego trochę miękkiego chłopaka, który dla dziewczyny zrobi wszystko. Takiego trochę romantyka. I chciałam by para do końca nie była jasna. Mam nadzieję, że mi się udało? Była choć jedna osoba, która myślała, że to szczęśliwe Jily?

Pozdrawiam,

Slytherinka.